در عاشورا دعوا بین دو نوع دیندارى بود

در عاشورا دعوا بین دو نوع دیندارى بود، یکى دیندارى تا مرز فداء و ایثار جان و مال و اسارت بچه ها و زنان و شلاق، و دیگرى دیندارى تا مرز امنیت و رفاه و احترام اجتماعى و ثروت! در عاشورا دعوا بین دو نوع دیندارى بود، یکى دیندارى تا مرز فداء و ایثار جان و مال و اسارت بچه ها و زنان و شلاق، و دیگرى دیندارى تا مرز امنیت و رفاه و احترام اجتماعى و ثروت!
بعضى آرزو دارند به هر قیمتى پیر شوند و در رختخواب بمیرند، این تنها آرزویشان هست، بزرگ ترین آرزویشان پیر شدن و در رختخواب مردن است، چنین کسانى با همه چیز به شرط چاقو رو به رو می شوند، یعنى به شرط منافع خودشان، چون هدف، زنده ماندن است.
هدف این ها زندگى به هر قیمت ولو یک روز بیشتر است.
این یک نوع مذهبى بودن است، یک نوع دیگر هم، مذهبى بودن یاران حسین است که در راه کربلا قاسم که یک نوجوان سیزده ساله است، می گوید ما داریم به سمت مرگ می رویم، امام از او می پرسد که نظرت راجع به مرگ چیست؟
می گوید "احلى من العسل"